Καταρχήν, ευχαριστώ ιδιαίτερα που ανταποκρίνεστε σε αυτή την διαδικασία του διαλόγου, την κάνω με μεγάλη χαρά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μάλιστα σε μία μεγάλη περιοχή όπως είναι το Περιστέρι.
Και ο βασικός λόγος που ζητώ αυτή την επικοινωνία είναι γιατί θεωρώ ότι η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση είναι πάρα, πάρα πολύ κρίσιμη.
Έχει ιδιαίτερη κρισιμότητα για το μέλλον του τόπου, γιατί το διακύβευμα είναι αν θα ακολουθήσουμε τον δρόμο της ευθύνης ή θα πάμε στον δρόμο της ανευθυνότητας, που μπορεί να οδηγήσει σε πολύ πιο δυσβάσταχτες καταστάσεις στο μέλλον.
Αλλά μην συνεχίσω εγώ με τον μονόλογο. Είναι χαρά να ακούσω τις δικές σας παρατηρήσεις και ερωτήσεις.
Λίγο δυνατά μόνο.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Δεν ξέρω αν με ακούτε τώρα καλά.
Κύριε Πρόεδρε, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης αναφερθήκατε για πάγωμα μισθών και συντάξεων. Αυτό όμως δεν έχει γίνει ξεκάθαρο σε πάρα πολύ κόσμο για ποιους πολίτες αναφέρεστε. Θα θέλαμε μία διευκρίνιση επάνω σε αυτό το πράγμα.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Πριν πάω στο πολύ συγκεκριμένο θέμα, απλώς να πω το εξής ότι εκείνο που έκανα στην Θεσσαλονίκη είναι ότι είπα στους πολίτες ποια είναι η πραγματικότητα.
Η χώρα μας, όπως όλες οι χώρες, βιώνουν μία πολύ μεγάλη κρίση η οποία χτυπάει την κάθε χώρα στο δικό της αδύνατο σημείο. Εμείς στην πραγματική οικονομία το πρόβλημα, το περνάμε λιγότερο βαθιά από ό,τι άλλες χώρες. Θα σας δώσω την απόδειξη για αυτό.
Το εθνικό μας εισόδημα, το ΑΕΠ που λέμε, φθάνει λίγο στο 0 ή ίσως και λίγο αρνητικό, αλλά πάντως δεν έχει καμία σχέση με το -5 που θα έχει η Γερμανία ή το -7 που θα έχει η Αγγλία, ή άλλες χώρες.
Η ανεργία, παρότι την μειώσαμε κατά 4 μονάδες τα τελευταία 5 χρόνια είναι λίγο αυξημένη λόγω κρίσης, αλλά δεν έχει σχέση με αυτό που γίνεται στην Ισπανία, που έγινε μία έκρηξη, πλησιάζει το 20%.
Εμάς, το ευάλωτό μας σημείο είναι η διαρθρωτική δημοσιονομική ανισορροπία. Το λέω λίγο τεχνικά. Η πραγματικότητα ποια είναι;
Έχουμε ένα πολύ μεγάλο χρέος, πολύ μεγάλος χρέος, αυτή είναι η κληρονομιά των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό το χρέος, μόνο για να αντέξει την πληρωμή μόνο για τους τόκους, θέλει 12 δισ. το χρόνο.
Αν, λοιπόν, έχεις και ελλείμματα που το μεγαλώνουν διαχρονικά, προστίθενται έτσι κάθε χρόνο, σημαίνει, όπως κάθε καλός νοικοκύρης ξέρει, ότι κάποια στιγμή δεν θα βγεις πέρα. Δεν μπορεί να δανείζεσαι ολοένα και περισσότερο και να προσθέτεις στον δανεισμό.
Αυτό είναι το δικό μας, ευάλωτο σημείο ως χώρα. Θα μου πείτε: μα δεν το ήξερες; Βεβαίως το ξέραμε. Και για αυτό είχαμε μπει σε μία σταθερή πορεία μείωσης των ελλειμμάτων και σταδιακής μείωσης του χρέους.
Όμως, σε εμάς η οικονομική κρίση, εκεί εμφανίζει την πίεσή της. Διότι είναι φυσικό σε χρονιές οικονομικής κρίσης, να έχεις λιγότερα έσοδα, να πρέπει να κάνεις και κάποιες δαπάνες για να στηρίξεις τους άλλους ή ομάδες του πληθυσμού που έχουν ανάγκη στήριξης την ώρα της κρίσης. Οπότε γίνεται πολύ πιο επείγον, πολύ πιο επιτακτικό, πολύ πιο άμεσο να χτυπήσεις την αιτία του κακού, το χρέος, τώρα.
Δηλαδή, αν πριν την κρίση θα μπορούσαμε να το δούμε αυτό να ξετυλίγεται μέσα στα επόμενα 5-6 χρόνια, τώρα η πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα.
Για αυτό λέω ότι έχουμε μπροστά μας δύο δύσκολα χρόνια. Δύο δύσκολα χρόνια που χρειάζονται συγκεκριμένες πολιτικές. Πρώτον, συγκράτηση των δημοσίων δαπανών, και εκεί εντάσσεται αυτό που ρωτάτε, και θα πω δυο λέξεις μετά. Χτύπημα αδυσώπητο με την φοροδιαφυγή. Και διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία.
Έρχομαι τώρα στο πολύ συγκεκριμένο που είπατε.
Ακούστε, σε κανένα δεν είναι ευχάριστο να φέρει πάγωμα μισθών και συντάξεων. Έχουμε πει ότι δυστυχώς η αλήθεια επιβάλλει και όχι ευχάριστα μέτρα.
Όμως, υπάρχουν δύο διευκρινίσεις εδώ: αυτό, πρώτον, αφορά μόνο τους από μέσο μισθό και πάνω, δηλαδή για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους αυτό που έγινε και φέτος: οι μισθοί για τους υψηλόμισθους πάγωσαν, δεν αυξήθηκαν αλλά δόθηκαν σημαντικές αυξήσεις στους χαμηλόμισθους.
Αν θυμάστε καλά, 500 ευρώ για τους από 1.500 ευρώ και κάτω μισθό. Λοιπόν, κάτι παρόμοιο θα γίνει και φέτος.
Άρα, το πάγωμα δεν ισχύει για όλους. Ισχύει για τους, ας το πούμε συγκριτικά, υψηλόμισθους. Για τους χαμηλόμισθους ειδική πρόνοια. Θα υπάρξει και φέτος, δηλαδή και το 2010 ειδική πρόνοια όπως υπήρξε και το 2009, την χρονιά που διανύουμε.
Και να σας πω μάλιστα, ότι με αυτόν τον τρόπο τελικά οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι παίρνουν πολύ περισσότερη ενίσχυση απ’ ότι αυτό το νεφελώδες που λέει το ΠΑΣΟΚ, ότι θα τους δώσει πάνω από τον πληθωρισμό- μα, ο πληθωρισμός είναι κάτω από το 1% φέτος.
Άρα, εάν το δώσει έτσι ισομετρικά, στην ουσία θα τους δώσει από 100 ευρώ τα άτομο. Είναι κοροϊδία δηλαδή. Όμως θέλω να διευκρινίσω και κάτι ακόμα. Αυτό αφορά αυστηρά και μόνο το δημόσιο τομέα.
Οι απασχολούμενοι, οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα δεν εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, γιατί εκείνοι ακολουθούν τη Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Σας θυμίζω ότι και την περασμένη διετία προέβλεπε 5,5% αύξηση το χρόνο και ανάλογα το που θα καταλήξει βέβαια η διαπραγμάτευση που γίνεται στην ιδιωτικό τομέα.
Άρα, όταν λέμε πάγωμα μισθών, εννοούμε μόνο τους δημόσιους υπαλλήλους και μόνο από ένα ύψος και πάνω.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Καλησπέρα κύριε Πρόεδρε. Πολλοί λένε ότι η επιμονή σας να ρίξετε το έλλειμμα κάτω από το 3% είναι ξεπερασμένη, όπως επιβάλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πολλές χώρες, όπως η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν ποσοστό ελλείμματος σε διψήφιο αριθμό.
Και όμως, δεν κινδυνεύουν με κατάρρευση. Γιατί και η Ελλάδα να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο; Ευχαριστώ.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Κατ’ αρχήν να σας πω κάτι; Λέτε να υπήρχε καμία εύκολη λύση και να μην την διάλεγα; Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να προτείνω δύσκολες συνταγές και δύσκολες πολιτικές.
Όμως, είναι αυτό που πρέπει να γίνει και επειδή είπατε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή,…κατ’ αρχήν τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τους έχουμε συνδιαμορφώσει ως χώρα, όχι η σημερινή Κυβέρνηση, η παλιότερη Κυβέρνηση. Άρα αυτός λέει, έχουμε συμφωνήσει αυτοί να είναι οι κανόνες και αυτό έχει γίνει για λόγους γενικότερης ισορροπίας του οικονομικού συστήματος, αλλά να πάω και ένα βήμα παρακεί, γιατί το θεωρώ πιο ουσιαστικό.
Δεν το κάνουμε και δεν πρέπει να το κάνουμε γιατί μας το επιβάλλουν κάποιοι ή μας το ζητάνε κάποιοι. Πρέπει να το κάνουμε για να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας.
Είπατε κάποιες χώρες και είναι αλήθεια. Έχουν ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία, πράγματι είναι αλήθεια αυτό. Όμως, στην δική μας περίπτωση υπάρχει ένας ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας.
Το μεγάλο δημόσιο χρέος. Το να φύγει το έλλειμμα μία χρονιά δεν είναι τόσο τρομακτικό, εάν τα δημόσια οικονομικά σου είναι υγιή και ισορροπημένα. Σε μία χρονιά, φέτος, ολονών θα φύγει το έλλειμμα. Το ξέρουμε ήδη αυτό. Το βλέπουμε σε όλες τις χώρες.
Ισπανία θα έχει 8% έλλειμμα, η Αγγλία όπως είπατε πολύ περισσότερο. Άλλες χώρες πολύ υψηλό επίσης. Με τη διαφορά ότι οι χώρες όπως είμαστε εμείς, που έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος, αυτό είναι εξαιρετικά επιβαρυντικό.
Λέω λοιπόν και επαναλαμβάνω: Αφού έχουμε αυτό το πρόβλημα και ξέρουμε πια ότι δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε σε μακρινό βάθος χρόνου, είναι επιτακτική ανάγκη και εθνικά συμφέρον, να χτυπηθούμε μαζί του και να το φέρουμε σε λογαριασμό τώρα.
Αυτό σημαίνει για 2 χρόνια δύσκολες αποφάσεις, αλλά σημαίνει επίσης ότι μπορούμε να το νοικοκυρέψουμε και να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο, μεγάλα ελλείμματα, πρόσθεση στο χρέος και ξανά και ξανά.
Αντίθετα, αν ακούσουμε τις σειρήνες, αυτά που λέει η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι με ευχολόγια και ασάφειες μπορεί να αντιμετωπιστούν τα πράγματα και μάλιστα με υποσχέσεις σε όλους τα πάντα. Το πρόβλημα θα γίνει πολύ πολύ μεγαλύτερο.
Σας θυμίζω ότι το τεράστιο δημόσιο χρέος χτίστηκε διαχρονικά με τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και βέβαια η συνταγή που φαίνεται να λένε, και λέω φαίνεται, διότι τι είπα εγώ συγκεκριμένο δηλαδή; Σημαίνει μία από τα ίδια.
Δηλαδή, βλέποντας και κάνοντας και να αυξηθεί ακόμη περισσότερο το χρέος. Αυτό θα οδηγήσει και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις. Δηλαδή, αύξηση ελλειμμάτων και αύξηση των χρεών, μοιραία θα οδηγήσει όχι στο μακρινό μέλλον σε πολύ πιο δυσβάσταχτα μέτρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Δεν έχω ούτε 10 χρόνια ασφάλιση, κινδυνεύω παρόλα αυτά να βρεθώ σε άδεια ταμεία όταν θα έρθει η ώρα να πάρω σύνταξη, ή μήπως θα πρέπει να δουλεύω μέχρι τα 70 για να βγω στη σύνταξη; Ευχαριστώ.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Για να μη γίνουν όλα αυτά. Για να προληφθούν όλα αυτά, πρέπει να γίνουν όσα πρέπει σήμερα.
Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει θέμα να κινδυνεύσουν οι συντάξεις. Το κράτος εγγυάται τις συντάξεις, η περιουσία των ταμείων είναι εκεί. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχιστεί η μεταρρύθμιση στο σύστημα.
Κάναμε ένα πολύ μεγάλο βήμα. Θα θυμάστε με την αντίδραση τη σφοδρή ολόκληρης της αντιπολίτευσης και κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, έγινε η ενοποίηση των 133 διαφορετικών ταμείων σε 13. Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα που διαχρονικά θα δούμε τις συνέπειές του. Ήδη, οι οικονομίες κλίμακας είναι σημαντικές. Αλλά στην ανάπτυξή του στο βάθος του χρόνου είναι μια πολύ μεγάλη εξυγιαντική μεταρρύθμιση.
Όμως δεν τελείωσε εδώ το πράγμα. Πρέπει να κάνουμε και άλλα πράγματα. Σας λέω, αναθεώρηση και σοβαρή μείωση στον κατάλογο των βαρέων και ανθυγιεινών. Δεν γίνεται να είμαστε η χώρα που τα έχει πολλαπλάσια από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει γίνει η μελέτη, πρέπει να προχωρήσουμε. Δεν είναι ευχάριστο αλλά πρέπει να γίνει γιατί είναι σωστό.
Πρέπει να αναθεωρήσουμε και να γίνουμε πολύ πιο αυστηροί στο πως χορηγούνται οι αναπηρικές συντάξεις. Είναι στατιστικά τα στοιχεία ότι σε ορισμένες περιοχές της χώρας υπήρχε μια έκρηξη αναπηρικών συντάξεων. Κάτι συμβαίνει εκεί. Πρέπει να το ξαναδούμε από την αρχή ορθολογικά και αυστηρά. Πρέπει να προχωρήσουμε στον διαχωρισμό ιδίως του ΙΚΑ και αυτό ήδη έχει ξεκινήσει του κλάδου υγείας από τον κλάδο σύνταξης.
Και ακόμα ένα πολύ ευρύτερο, είναι νομίζω η ώρα να ενοποιήσουμε πάλι την κοινωνική ασφάλιση με το Υπουργείο Υγείας. Γιατί κατά βάση είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος και χρειάζεται ένας πιο συγκροτημένος έλεγχος.
Θέλω, λοιπόν, με άλλα λόγια να πω ότι δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις. Όμως, στο βάθος του χρόνου, πρέπει να έχουμε κάνει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες για να αντέξει το ασφαλιστικό σύστημα και στη δική σας πολύ μακρινή ώρα να συνταξιοδοτηθείτε και όλων των άλλων νέων ανθρώπων σήμερα.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Κύριε Πρόεδρε, αληθεύει ο ισχυρισμός του ΠΑΣΟΚ ότι με το πάγωμα μισθών και συντάξεων θα εξοικονομήσετε 350.000.000 € και, αν αληθεύει, με τα χρήματα αυτά θα σωθεί η ελληνική οικονομία;
Κύριε Πρόεδρε, τελικά οι μισθοί και οι συντάξεις αποτελούν σπατάλες;
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Όχι βέβαια, αλλά όταν λέμε ότι πρέπει να γίνε περιορισμός των δαπανών περιλαμβάνεται και αυτό. Έχουν γίνει πολλά. Έχουμε ενοποιήσει ή καταργήσει 250 φορείς του δημοσίου και χρειάζεται και άλλο. Έχουμε ένα πολύ μεγάλο δημόσιο, αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο μεγάλος ασθενής είναι το δημόσιο. Δεν λέω να μην κάνει τους σωστούς, τους πραγματικούς του ρόλους και αποστολές, έτσι; Αλλά όσο γίνεται πρέπει να περιοριστεί.
Δεύτερον, μειώσαμε τις δαπάνες, τις ελαστικές δαπάνες που σημαίνει εκτός μισθών και συντάξεων σε όλα τα υπουργεία. Χρειάζεται και άλλη προσπάθεια όμως. Αυτό που λέτε δεν δείχνει ότι το πρόβλημα θα λυθεί μόνο με το πάγωμα, είπαμε ξανά για τους υψηλόμισθους, αλλά είναι και αυτό ένα στοιχείο προσθετικό.
Το πρόγραμμα που παρουσίασα είναι ένα πολύ καθαρό, σαφές, συγκεκριμένο πρόγραμμα. Και για τις δαπάνες και για τα έσοδα και για τις διαρθρωτικές αλλαγές. Όλα μαζί λοιπόν αθροιστικά και προσέξτε, αναπτυγμένα σε μια διετία, λύνουν το πρόβλημα. Αυτή είναι η δική μας εκτίμηση, η απόλυτη εκτίμηση.
Αλλά το βέβαιο είναι ότι είναι συγκεκριμένα μέτρα, συγκεκριμένες πολιτικές. Από την άλλη πλευρά δεν ακούμε τίποτα. Ασάφειες, ευχολόγια, παροχές, υποσχέσεις και αποφυγή συγκεκριμενοποίησης οποιασδήποτε θέσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Παπανδρέου, και το δεύτερο debate αποφεύγει, και συνεντεύξεις με δημοσιογράφους αποφεύγει, διότι δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να πουν. Τι σημαίνει αυτό λοιπόν; Ψαρεύουν σε θολά νερά, βλέποντας και κάνοντας.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας δύο ριζικά διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας είναι ο δρόμος της υπευθυνότητας, της ευθύνης, «σου λέω καθαρά την πραγματικότητα, σου λέω καθαρά ότι έχουμε δυο δύσκολα χρόνια ανηφορικά μπροστά μας, πρέπει να κάνουμε και πράγματα τα οποία δεν είναι ευχάριστα, είναι δύσκολα». Βεβαίως όχι τραγικά για να λέμε και την αλήθεια, δεν είναι τραγικά, είναι «σφίξιμο».
Και από την άλλη ένα νεφελώδες πράγμα, συννεφάκια, ασάφεια, αοριστία, εμπαιγμός δηλαδή. «Να σου πάρω την ψήφο και έχει ο Θεός μετά». Ναι, αυτό μπορείτε να μου πείτε πολλά κόμματα μπορεί να το κάνουν στην ιστορική διαδρομή. Με τη διαφορά ότι τώρα βρισκόμαστε σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σταυροδρόμι. Χρειαζόμαστε προσπάθεια σοβαρή να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, και να είμαστε έτοιμοι την επόμενη μέρα της κρίσης να τρέξουμε στον δρόμο της ανάπτυξης.
Γιατί η χώρα, και σε αυτό συμφωνούμε όλοι, έχει πολλές δυνατότητες, πολλές δυνατότητες. Απλώς, τώρα πια που έχουμε εντοπίσει ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα, που επαναλαμβάνω είναι το χρέος και τα παρεπόμενά του, ήρθε η ώρα να χτυπηθούμε μαζί του στα ίσια. Και αυτό χρήζει μία συνολική προσπάθεια.
Αλλά ξέρουμε ότι εφ' όσον γίνει και επιτευχθεί αυτή η προσπάθεια, η επόμενη μέρα θα είναι καλή. Και για επενδύσεις, και για δουλειές και για ρυθμούς ανάπτυξης. Και για κοινωνικό κράτος.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)
...το χαρακτηρίσατε εσείς ο ίδιος ως μία δύσκολη περίοδο, δεν υποσχεθήκατε κάτι, αλλά μιλήσατε για αναγκαία μεν, αλλά δυσάρεστα μέτρα.
Ποια είναι η προοπτική που δίνετε στους ψηφοφόρους για την διετία αυτή που έρχεται μετά;
Ευχαριστώ πολύ.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Αντιλαμβάνεστε ότι δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο που το κάνω αυτό. Και από νοοτροπία, αν θέλετε.
Αλλά οι Έλληνες πολίτες με εμπιστεύτηκαν δύο φορές και αυτό είναι και μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη.
Το πρώτο και το κυριότερο που τους χρωστάω είναι να τους πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να λέω παραμύθια της Χαλιμάς. Είμαστε μία κοινωνία που βιώνει την κρίση λιγότερο σκληρά από ό,τι άλλες. Αλλά έχουμε το συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά τα δημόσια οικονομικά. Και λέω: τώρα άμεσα πρέπει να χτυπηθούμε μαζί του.
Για να το κάνουμε αυτό, δεν γίνεται ούτε με λόγια του αέρα, ούτε με υποσχέσεις, ούτε με παροχές. Αυτός που τάζει παροχές τώρα θα προκαλέσει οικονομικές περιπέτειες στο όχι μακρινό μέλλον.
Λέω, λοιπόν, ελάτε να κάνουμε την προσπάθεια, προτείνω τον συγκεκριμένο τρόπο, τις συγκεκριμένες πολιτικές να το κάνουμε αυτό. Και η επόμενη μέρα μετά από αυτό, εφ' όσον το πετύχουμε, είναι βέβαιο ότι θα είναι καλή.
Οι δυνατότητες της χώρας στον τομέα του τουρισμού, στον τομέα των νέων τεχνολογιών, των υπηρεσιών είναι ήδη πολύ μεγάλες.
Βλέπετε επί 4 χρόνια, 4,5 χρόνια είχαμε ρυθμό ανάπτυξης στο 4% και. Η ανεργία του 11,3% πήγε στο 7%. Δεν λέω ότι έγιναν όλα τέλεια, προς Θεού. Όμως οι δυνατότητες είναι εκεί.
Κάναμε την αποκρατικοποίηση, ή μάλλον τον εμπορευματικό σταθμό στον Πειραιά που τον πήρε μία πολύ μεγάλη κινέζικη εταιρεία, το αναμενόμενο όφελος από αυτό σε έσοδα, σε θέσεις δουλειάς, είναι τεράστιο, σας λέω μόνο μία μόνο πτυχή. Το να γίνει δηλαδή ο Πειραιάς μεγάλο μεταφορικό κέντρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Και το ίδιο πρέπει να κάνουμε και στην Θεσσαλονίκη. Το επιχειρήσαμε, αλλά λόγω κρίσης δεν βγήκε ο διαγωνισμός.
Λέω παραδείγματα, έτσι, αλλά είναι σημαντικά.
Με τους μεγάλους οδικούς άξονες που γίνονται, την αναβάθμιση των αεροδρομίων, η χώρα αποκτά άλλες δυνατότητες. Έχει μία αδυναμία, έχουμε μία, αν θέλετε, «πάθηση», πρέπει να την θεραπεύσουμε τώρα. Η κρίση την φέρνει επιτακτικά μπροστά μας. Να την θεραπεύσουμε τώρα, για να μην έχουμε ταλαιπωρίες ή περιπέτειες στο μέλλον.
Και μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο χέρι μας να το κάνουμε, αρκεί να αποφασίσουμε όλοι μαζί να διαλέξουμε το σωστό. Διαφορετικά, και θέλω να το επαναλάβω αυτό, αν μας παρασύρουν σειρήνες ότι μπορούν να λυθούν τα πράγματα από μόνα τους, ότι μπορούν να γίνουν μοιρασιές και παροχές και χωρίς, χαρακτηριστικό στον πολιτικό λόγο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο; Ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο; Ξέρουμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα και ούτε ένα δυσάρεστο μέτρο; Και ούτε αποσαφήνιση;
Σου λέει, θα φτιάξουμε ενιαία φορολογική κλίμακα για όλα τα εισοδήματα. Τι λέει αυτό; Ποια είναι τα χαμηλά εισοδήματα; Τι ορίζεις χαμηλό εισόδημα; Τι μεσαίο; Ποια θα είναι η κλίμακα; Γιατί την κρύβεις; Τι θα πιάνει το ενιαίο; Και τους αγρότες; Και τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και τα κοινωνικά επιδόματα;
Όταν, λοιπόν, έρχεσαι πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, κάποιος κρίνεται και δεν θέλει να πει τίποτα συγκεκριμένο στα αμείλικτα τα απλά ερωτήματα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο)
....ακολουθείτε την στρατηγική ότι τάζοντας δεν έχασε ποτέ κανένας. Θα ήθελα όμως να σας κάνω μία ερώτηση.
Στο δημόσιο τομέα υπάρχουν φοβερές ελλείψεις σε προσωπικό. Εάν πάρετε από τα νοσοκομεία ή ακόμη από τα ασφαλιστικά ταμεία που και εγώ εργαζόμουν και γίνονται υπεράνθρωπες προσπάθειες να δουλέψουμε.
Εκεί, με βάση τη κρίση τι πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε και κυρίως στο δημόσιο, που είναι στα νοσοκομεία και στα ασφαλιστικά ταμεία, που έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν ελλείψεις. Ιδίως σε ειδικευμένο προσωπικό. Δηλαδή, όπως πιθανών να γνωρίζετε, το ΠΑΣΟΚ έκανε πάρα πολλές προσλήψεις, σε ένα μοναδικό πεδίο, την προσωπική ή κομματική ικανοποίηση.
Με αποτέλεσμα να έχουν περισσότερους δημοσίους υπαλλήλους απ’ ότι πρέπει, αλλά να έχουμε πράγματι κενά σε υπηρεσίες, οι οποίες είναι πολύ νευραλγικές. Μία από αυτές για παράδειγμα είναι το περίφημο θέμα με τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Λέω ένα παράδειγμα.
Έχει προγραμματιστεί για να προσληφθούν περισσότεροι άνθρωποι, πρέπει και θα καλυφθούν αυτά τα κενά, υπό ένα περιορισμό που δεν αφορά όμως τον τομέα «Υγεία», για παράδειγμα, που είναι πολύ ευαίσθητος.
Είπαμε πάγωμα προσλήψεων. Αυτό στην ουσία τι σημαίνει; Ότι σε μία χρονιά μέσα, εκείνοι που θα προσληφθούν θα είναι αισθητά λιγότεροι από εκείνους που θα συνταξιοδοτηθούν, θα φύγουν. Δηλαδή, η καμπή, πώς να το πω, η τροχιά πρέπει να είναι αυτοδίκαιη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όμως σε κρίσιμους, ευαίσθητους τομείς όπως είναι η υγεία ή η παιδεία, δεν μπορεί να καλύπτονται τα κενά.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Κύριε Πρόεδρε, ο εμπορικός, ο επιχειρηματικός κόσμος, για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, εννοώ τους Μικρομεσαίους, είναι σε πολύ δύσκολη θέση λόγω της κρίσης.
Δεν θα μαθαίνει κανείς κάτι καινούριο από μένα, όταν έλεγα ότι η αγορά πιέζεται και ότι η ζήτηση μειώνεται. Πέρα, όμως, από αυτές, από τις συνέπειες της κρίσης, συμβαίνει πολύ τακτικά, πάρα πολύ τακτικά, μετά από κάποιες διαδηλώσεις, - εκδηλώσεις, κάποιοι κουκουλοφόροι να σπάνε επιχειρήσεις, να σπάνε μαγαζιά, να καταστρέφουν οικογένειες και αυτό συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα.
Με αυτούς τι μπορεί να γίνει; Δεν μπορεί να γίνει τίποτα; Ευχαριστώ.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Θα συμφωνήσω, επειδή μιλήσατε για Μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι πράγματι όπως το λέτε πίεσε την Μικρομεσαία επιχείρηση, ιδιαίτερα λόγω της κρίσης. Πρέπει να πω ότι έχουμε κάνει πολιτικές σημαντικές για την στήριξή τους λόγω της κρίσης.
Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στο Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών και πολύ Μικρών επιχειρήσεων, που θα χρηματοδοτήσουμε μέχρι τέλος του χρόνου γύρω στις 80.000 επιχειρήσεις. Ένα άλλο πρόγραμμα του Υπουργείου Οικονομίας το οποίο και αυτό χρηματοδοτεί, με μοναδικό όρο, να κρατήσεις για τα επόμενα δύο χρόνια τους εργαζόμενους που έχεις.
Ό,τι μπορεί να γίνει, χωρίς να τάζει κανένας τα αδύνατα, γίνεται, για τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης. Θίγεται όμως και ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που έχει να κάνει με την ασφάλεια και έχω πει επανειλημμένα, ότι εδώ έχουν εξαντληθεί οι ανοχές.
Έχουν πει γίνει ήδη βήματα. Σας θυμίζω για παράδειγμα, ότι πλέον περάσαμε τη νόμιμη χρήση των καμερών. Η χρήση μασκών ή κουκούλων, έτσι δηλαδή που κρύβουν το πρόσωπο, έχει γίνει επιβαρυντικό στοιχείο σε μια σειρά από ποινικά αδικήματα που βοηθάει το έργο της αστυνομίας.
Αλλά, το βέβαιο είναι ότι οφείλουμε και είμαι διατεθειμένος να το κάνω, αυτή η πρακτική τέλος. Η Ελλάδα είναι μία ελεύθερη χώρα, μία ανοιχτή κοινωνία. Ο καθένας δικαιούται να έχει τη άποψή του, να διεκδικεί, να διαμαρτύρεται, να διαδηλώνει.
Δεν μπορεί πια 30,40 ή 50 άνθρωποι κάθε μέρα να κλείνουν συνολικά το κέντρο της πόλης ή των πόλεων. Είναι αδιανόητο αυτό. Θα μπουν κανόνες σε αυτά τα πράγματα και σε ότι αφορά το έγκλημα ή τις δολιοφθορές, εκεί οφείλει πλέον η πολιτεία να γίνει άτεγκτη. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο.
Και θα σας έλεγα μια και συζητάμε αυτό το θέμα. Είναι και η ευκαιρία να στείλουμε όλοι μαζί, ως κοινωνία πια ένα μήνυμα, ότι ο αστυνομικός είναι φίλος και προστάτης του πολίτη. Το λέω αυτό, γιατί καμιά φορά ακούγονται και γράφονται, απομεινάρια απόψεων παρωχημένων και τελείως ιδεοληπτικών, που δημιουργεί την αίσθηση ότι το κράτος ή οι δυνάμεις ασφάλειας, είναι ενάντια, αντίθετα με τον πολίτη.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο αστυνομικός είναι εκεί για να προστατεύει τη ζωή μας, τη ζωή του παιδιού μας, την περιουσία μας, τη Δημόσια Περιουσία- και επειδή είπα Δημόσια Περιουσία- να πάω και ένα βήμα παρακάτω ή εν πάση περιπτώσει, επειδή καμία φορά αναφερόμαστε στο Πανεπιστημιακό άσυλο, πρέπει να καταλάβουν και κάποιοι ότι η Δημόσια Περιουσία δεν είναι του μπαμπά τους, να την μεταχειρίζονται όπως θέλουν.
Να καταστρέφουν, να βανδαλίζουνε, να κάνουν ότι θέλουνε και μετά να το πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος. Όλες αυτές είναι κάποιες αλήθειες που όλοι νομίζω μαζί τις έχουμε πλέον συμπεράνει, μέτρα έχουμε πάρει και πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτή τη κατεύθυνση.
Δεν υπάρχει περιθώριο για ανοχές σε αυτό.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Κύριε Καραμανλή, σας ψηφίζω από το 2004 συνεχώς. Στις τελευταίες ευρωεκλογές του Ιουνίου δεν πήγα να ψηφίσω για να μην σας καταψηφίσω.
Τώρα σκέφτομαι σοβαρά επειδή είμαι απογοητευμένος, να ψηφίσω ΛΑΟΣ. Τι μπορείτε να μου πείτε για να με μεταπείσετε;
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Κοιτάξτε, εκείνο που μπορώ να σας πω κοιτάζοντάς σας στα μάτια είναι ότι πιστεύω βαθύτατα ότι έχει γίνει σημαντικό έργο τα τελευταία χρόνια, σημαντικό έργο. Βεβαίως δεν έγιναν όλα τέλεια. Είμαι ο τελευταίος που θα ισχυριστεί ότι είμαστε αλάνθαστοι ή ότι εγώ είμαι αλάνθαστος.
Και βεβαίως, όταν είσαι στην Κυβέρνηση για αρκετά χρόνια και χειρίζεσαι πολλά δύσκολα και πολύπλοκα θέματα, αναμφισβήτητα θα δημιουργηθούν και πικρίες και δυσαρέσκειες και παράπονα. Αυτό λοιπόν το καταλαβαίνω.
Όμως θα σας έλεγα, αυτό ισχύει πάντοτε όταν κάνουμε μια μεγάλη επιλογή, αλλά λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης τώρα πρέπει κανείς να ιεραρχεί τις προτεραιότητες. Και εκείνο που θα πω εγώ είναι ότι η μεγάλη προτεραιότητα είναι να έχουμε συγκροτημένη πολιτική, συγκεκριμένα μέτρα για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.
Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι είναι υπερβολική πολυτέλεια αυτό που ονομάζουμε «ψήφο διαμαρτυρίας». Είναι πολύ κρίσιμη εκλογή για να σπαταληθεί η απόφαση του καθενός μας στην ένδειξη διαμαρτυρίας. Και να σας πω και κάτι άλλο γιατί αυτό είναι η πραγματικότητα, κάθε ψήφος στο ΛΑΟΣ σήμερα βοηθά το ΠΑΣΟΚ.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Εγώ με τη σειρά μου ως φοιτήτρια θα ήθελα να σας κάνω την εξής ερώτηση, όσον αφορά τα πανεπιστήμια. Άσυλο της κομματοκρατίας και των ψηφισμάτων ή άσυλο των ιδεών;
Και κάτι επιπλέον, πως οραματίζεστε το μέλλον των ελληνικών πανεπιστημίων;
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Ακούστε, έχω τοποθετηθεί πολλές φορές για το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Βεβαίως είμαστε μια κοινωνία που έχει βγει από τις τραυματικές εμπειρίες της χούντας, εντάξει. Όμως σήμερα τι θα πει «Άσυλο»; Δεν είμαστε μια κοινωνία που είναι ελεύθερη; Διώκεται κανένας για τις ιδέες του, τις απόψεις του; Το αν διαδηλώσει, το αν διαμαρτυρηθεί; Όχι βέβαια.
Με το Νόμο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, κάναμε πολύ πιο εφαρμόσιμο τη δυνατότητα των πρυτανικών αρχών να καλέσουν την αστυνομία για επέμβαση. Όμως έχω πει και άλλες φορές, είναι κατανοητός ο δισταγμός αυτών των ανθρώπων να το κάνουν. Γιατί θα φωνάξει την αστυνομία, θα λύσει το πρόβλημα εκείνη την ώρα η αστυνομία αλλά την επόμενη μέρα αυτός θα πρέπει να συμβιώσει πάλι με όλα αυτά τα πρόσωπα ή τα στοιχεία που ρέπουν στη βία και στην καταστροφική μανία.
Λοιπόν, μετά από αυτή την εμπειρία που έχουμε εγώ είμαι διατεθειμένος να πάμε και ένα βήμα παρακεί. Πάμε να καταργήσουμε το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Το προτείνω ευθέως. Τι είναι μία μάχη σε μια ελεύθερη κοινωνία. Δηλαδή, αυτός που είναι εκτός πανεπιστημιακού ασύλου, εσείς που δεν είστε στο πανεπιστήμιο σήμερα διώκεστε; Αισθάνεστε ότι υπάρχει κάποιο ζήτημα να πείτε την άποψή σας ή να σηκώσετε μια σημαία ή να σηκώσετε ένα πανό ή να φωνάξετε ένα σύνθημα; Όχι βέβαια.
Από την άλλη πλευρά τι θα πει «Άσυλο»; «Άσυλο» σημαίνει ελευθερία στις ιδέες, στην άποψη. Δεν σημαίνει άντρο καταστροφικής μανίας ή προετοιμασίας μολότοφ. Αυτή είναι η αλήθεια. Ότι τελικά φθείρει, καταρχήν δημιουργεί κίνδυνο για τις ζωές των ανθρώπων αλλά σίγουρα φθείρει τη δημόσια περιουσία. Και επαναλαμβάνω ένα αμείλικτο ερώτημα: του μπαμπά σου είναι; Δικό σου είναι; Αυτό το έχει πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος.
Μου λέτε γενικότερα για τα Πανεπιστήμια. Εγώ νομίζω ότι ήδη είναι αισθητή η βελτίωση από την εφαρμογή του Νόμου Πλαισίου. Τι θέλω να πω. Τεταρτοετής προγραμματισμός, εφαρμογή εσωτερικού κανονισμού, αντιμετώπιση του προβλήματος των αιωνίων φοιτητών. Και βέβαια το γεγονός ότι πλέον έχει εισαχθεί η αξιολόγηση. Πλέον τα πανεπιστήμιά μας αξιολογούνται, και με εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση.
Πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα; Ναι, πρέπει να γίνουν και άλλα πράγματα. Εγώ έχω την άποψη και την ξέρετε εδώ και χρόνια ότι θα ήταν πολύ καλά να μην είχε φοβηθεί ο κ. Παπανδρέου και να είχαμε κάνει τη συνταγματική αναθεώρηση για τη λειτουργία και μη κρατικών πανεπιστημίων.
Το πιστεύω βαθύτατα. Και διότι θα δημιουργούσε έναν υγιή ανταγωνισμό και διότι δεν θα είχαμε αυτή την εκροή συναλλάγματος και ανθρώπων στο εξωτερικό και διότι θα δημιουργούσαμε περισσότερες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα. Εν πάση περιπτώσει δεν έγινε διότι ενώ έλεγε ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης ότι πιστεύει έκανε πίσω γιατί φοβήθηκε να το κάνει. Και αυτό είναι ένα δείγμα γραφής. Στα δύσκολα και στις μεγάλες αποφάσεις, στις κομβικές αποφάσεις πρέπει να έχουμε το θάρρος να λέμε ποια είναι η πραγματικότητα και να ακολουθούμε την πολιτική που πιστεύουμε.
Μια ερώτηση θα δεχθώ ακόμα.
ΠΟΛΙΤΗΣ:
Κύριε Πρόεδρε, κυβερνήσατε για 5,5 χρόνια με δύο λαϊκές εντολές. Τι θα αλλάξει στην νέα Κυβέρνηση και στον τρόπο άσκησης εξουσίας αυτή την φορά;
Και κάτι άλλο. Αν η πλειοψηφία είναι 151 βουλευτές, θα έχει αλλάξει κάτι; Ευχαριστώ.
Κος ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ:
Ακούστε, όπως σας είπα και πριν, πιστεύω και το πιστεύω σοβαρά ότι έχει γίνει πολύ σημαντικό έργο. Έτσι για να σταχυολογήσω κάποια που καμία φορά τα ξεχνάμε.
Φορολογική μεταρρύθμιση, επενδυτικός νόμος κίνησε τις αγορές και την ανάπτυξη. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, ο χωροταξικός σχεδιασμός. Για πρώτη φορά η χώρα έχει χωροταξικό σχεδιασμό και ειδικά χωροταξικά πλαίσια.
Και θα μπορούσα να σας μιλήσω για αρκετή ώρα ακόμα. Μεγάλες αποκρατικοποιήσεις: Ολυμπιακή, Εμπορική, στρατηγική η σημασία του Ο.Τ.Ε., ο εμπορευματικός σταθμός στον Πειραιά κλπ, κλπ.
Βεβαίως επαναλαμβάνω δεν έγιναν όλα τέλεια. Και ο τελευταίος που θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο το θεωρώ προκλητική αλαζονεία και ένδειξη ανασφάλειας το να μην παραδέχεσαι ότι πιθανώς να έχουν γίνουν και λάθη.
Πέρα από αυτό όμως, αυτό που ρωτάτε είναι το εξής. Τούτη την ώρα έχω πλήρη εικόνα της πραγματικότητας και ξέρω τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, και αν θέλετε με όλους τους πολίτες, τους το οφείλω. Έτσι έχουν τα πράγματα, αυτό πρέπει να κάνουμε, είναι δύσκολα και πρέπει να κάνουμε τα δύσκολα για να βγούμε από το πρόβλημα.
Με ρωτάτε για τους 151. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πάντα είναι δύσκολο. Αλλά ποιο θα είναι το διαφορετικό; Το διαφορετικό θα είναι ότι θα έχω νωπή λαϊκή εντολή, που σημαίνει οι πολίτες συμφωνούν να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική που πολύ συγκεκριμένα τους παρουσίασα, από ό,τι οποτεδήποτε προηγουμένως.
Και επαναλαμβάνω, αυτή η λαϊκή εντολή θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Όχι προσωπικά, έτσι να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Αλλά διότι έχουμε δύο δρόμους, επαναλαμβάνω.
Ο ένας είναι ο δρόμος ο ανηφορικός που μας βγάζει από το πρόβλημα και είναι υπεύθυνος και ο άλλος είναι ο δρόμος, αυτό που ακούγεται ευχάριστα, αλλά στην ασάφεια, στην αοριστία και τις ακατάσχετες υποσχέσεις, κρύβει τεράστιους κινδύνους.
Μας λένε ότι θα αντιμετωπίσουν, χωρίς να λένε βέβαια πώς, το έλλειμμα. Μα μόνο αυτά που κοστολογούνται από αυτά που έχουν τάξει είναι πάνω από 10 δις. Πού θα τα βρουν αυτά τα λεφτά;
Και το λέω αυτό, όχι για να κάνω εύκολη κριτική. Απλώς γιατί θέλω να είμαι απόλυτα σαφής με τους Έλληνες πολίτες, ότι αν ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος πολύ γρήγορα θα βρεθούμε μπροστά σε μείζονα αδιέξοδα που θα χρειαστούν πολύ σκληρότερες και πιο επώδυνες πολιτικές.
Λοιπόν, να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ. Για εμένα είναι πολύ ευχάριστη και εποικοδομητική η κουβέντα. Απλώς ξέρετε ότι αυτές τις μέρες έχω ένα βεβαρημένο πρόγραμμα, που το κάνω βέβαια με κέφι και με χαρά, αλλά δεν πρέπει να το αφήνω να ξεφεύγει από το χρονοδιάγραμμά του.
Να είστε καλά και ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ για την συμμετοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου